Onder somber economisch nieuws zijn de beurzen vorige week op hetzelfde niveau gebleven na de rally. Op zich is dat al zeer vreemd. Met zo’n economisch nieuws zou je toch een daling verwachten. De beleggers hebben duidelijk vertrouwen dat de overheden ons hieruit gaan redden. Mijn vertrouwen in hen is wat kleiner. Maar als we naar de beurs kijken, dan ben ik daarin blijkbaar eerder een uitzondering.
Vorige week schreef ik ook al van het grote aantal nieuwe beleggers dat de beurs betreedt, wat natuurlijk fors wordt aangewakkerd door experten. “De koopkans van een leven”. “Het is nu de tijd om te kopen” en in de Amerikaanse pers nog vele superlatieven te vinden, vaak door mensen die (net zoals ik trouwens) hun geld verdienen door adviezen over de beurs te verlenen of door transacties. Misschien zijn we wat bevooroordeeld.
Nu heb je van mij nog niet gehoord dat dit de kans is van je leven. En dat is omdat ik het ook zo nog niet zie.
De S&P500 is nog steeds eerder duur gewaardeerd, de recente daling was niet meer dan wat lucht die uit de ballon werd gelaten. In Europa waren de beurzen voor de crash al minder duur waardoor er een aantal markten zoals Spanje, Italië, UK nu wel aantrekkelijk zijn en we in Duitsland, Nederland en België ook niet meer spreken van duur maar van licht ondergewaardeerd tot correct gewaardeerd.
Maar ook dat beschouw ik als een niveau dat nodig is om te beleggen. Een verwacht rendement van 7% a 8% inclusief dividenden is toch een absoluut minimum voor risicokapitaal in mijn ogen.
Met andere woorden is de beurs aantrekkelijker dan een half jaar geleden, absoluut. Is dit de kans van je leven? Als ik vergelijk met de waarderingen die ik zag in 2008, dan helemaal (nog?) niet.
Op de afbeelding zien we het verloop van een typische evolutie op de beurzen. Als ik vandaag alles optel, de waarderingen van de beurzen, de toestroom van nieuwe beleggers en wat beursexperts vandaag vertellen, dan denk ik dat we momenteel beland zijn in de “Bull Trap”.
Maar het zijn vreemde tijden. De economische klap die we incasseren door Covid-19 is ongezien, maar ook de reacties van de overheden en centrale banken zijn nog nooit eerder beproefd. Wie zal het zeggen of bovenstaande verloop dit keer van toepassing zal zijn?
Ben ik er klaar voor?
Als we geen idee hebben waar het naartoe gaat, dan moeten we onszelf enkele vragen stellen. Als eerste: Ben ik klaar voor een verdere daling van 50%? Daarop is het antwoord, ja. Met voldoende cash en vertrouwen in de bedrijven in portefeuille ben ik bereid de koersen nog eens 50% te zien zakken zonder te panikeren. Ik zou het zelfs verwelkomen.
Ten tweede: Ben ik klaar voor een stijging van 50%? Dat is toch al iets minder volmondig ja. De bedrijven in portefeuille zorgen dat het net kantelt naar ja, maar de cash is dan uiteraard een gemiste kans.
Ten derde: Ben ik bereid meer risico te lopen om geen spijt te hebben indien de markten nu snel terug tot hun vroegere niveau zouden komen? Neen, ik ben niet bereid om nu het merendeel van de cash in te zetten, dan liever een gemiste kans dan het risico niet te kunnen kopen als het eerste scenario voltrekt.
Stel dat centrale banken de beurzen en de economie uit de problemen kunnen printen. Stel dat iedereen geld kan blijven uitgeven zoals voordien. Wat volgt er dan? Zijn er wel genoeg goederen nu zoveel productie stilvalt? Zijn er genoeg ruwe materialen en grondstoffen nu er mijnen gesloten zijn?
De productieketen is zo wereldwijd verspreid dat zolang er landen in lockdown zijn, of met strenge maatregelen werken, deze productieketen verstoord zal zijn. En ook nadat alle maatregelen zijn opgeheven duurt het even voor we terug kunnen produceren op het originele niveau.
Iedereen heeft dan wel voldoende geld om uit te geven, maar er zijn niet genoeg producten om dit geld aan te spenderen. Hoe kan dit dan niet leiden tot inflatie? Ik zie het niet. Zeker als je dan weet dat een hoge inflatie de overheden, maar ook bedrijven en mensen, zal helpen om de schuldenlast te verlichten, dan lijkt dat toch de makkelijkste uitweg. De mensen met geld op de rekening betalen dan het gelach.
En daarom ben ik dus niet klaar voor de uitkomst indien ze ons werkelijk uit de problemen zouden kunnen printen, dan moet het geld ingezet worden. Het voordeel is, dat we wel tijd hebben om ons daarvoor te positioneren als dat de uitkomst zal blijken. Mijn remedie zal zijn om de resterende cash te investeren in holdings, vastgoedvennootschappen en in solide familiebedrijven welke de prijzen van hun producten gemakkelijk kunnen verhogen.
Maar zover zijn we nog niet, vandaag hou ik liever mijn opties open = cash op de rekening. Het gaat allemaal heel snel, dus wie weet waar staan we volgende week, maar vandaag zie ik heel veel schade aan de economie dat nog niet in de koersen verrekend is.
Om te eindigen geef ik u de slotconclusie nog mee van de meest recente nota van Howard Marks. “De wereld zal op een dag terug normaal zijn, maar vandaag lijkt het zeer onwaarschijnlijk dat deze ook niet voorgoed veranderd zal zijn. Het belangrijkste -zowel voor de gezondheid als de financiën- is wat we in tussentijd doen”.
Mijn aanvullende boodschap daarbij is om u op de beurs niet te laten beïnvloeden door het gedrag van anderen. Haast (en hoop) is een slechte raadgever, en hoewel de beurzen vandaag aantrekkelijker zijn dan in heel 2019 zie ik vandaag nog geen reden om ons te haasten.
