Een van de grootste vijanden van beleggers, die zij zelf niet onder controle hebben, is in mijn ogen de verwatering van aandelen.
Een van de sleutels van succes op de beurs is bedrijven te vinden die niet constant geld moeten ophalen om te overleven. Integendeel, zoek net naar die bedrijven die een voldoende hoge vrije cashflow hebben om hun eigen groei te financieren.
Omdat ik overtuigd ben dat verwatering slecht is, ben ik ook zeer voorzichtig met kapitaalintensieve sectoren zoals deze van energie, mijnbouw en biotech.
De kosten voor de ontwikkeling van producten, de investeringen en in het geval van biotech alle testen die moeten doorlopen worden, zonder dat ze ook maar €1 aan omzet genereren zijn vaak gigantisch.
Naast deze sectoren vind je uiteraard ook in andere sectoren bedrijven die constant geld moeten ophalen.
Niet winstgevend?
Als een bedrijf niet winstgevend is, verzeker jezelf er dan van dat het over een voldoende cash buffer beschikt om deze moeilijke tijd door te komen en de terugkeer naar winstgevendheid te financieren.
Geloof ook het management niet als ze zeggen dat ze voldoende cash hebben. Niet dat ze u bewust voorliegen, maar in veel gevallen vragen turnarounds of ontwikkelingen van nieuwe producten meer tijd en geld dan eerst gepland. Kijk maar naar de Antwerpse ring als extreem voorbeeld,…
Als je als Belgische belegger ook graag lokaal koopt, dan betekent dit vaak dat je belegt in kleinere bedrijven, de zogenaamde small caps. Zeker bij deze bedrijven is elke vorm van verwatering snel voelbaar.
Het regelmatig uitgeven van nieuwe aandelen is een blok aan het been van de aandelenkoers. Zorg dan ook dat je bedrijven die regelmatig geld moeten bijtanken mijdt.
Of kijk ernaar waarom ze het kapitaal ophalen.
Door de PR-dienst van het bedrijf wordt nogal snel geschreven dat het is om de groei van het bedrijf te financieren. Zoek dan naar de concrete voorbeelden van deze groei.
Erger is het als het kapitaal wordt opgehaald om schulden terug te betalen of verliezen aan te zuiveren. Waarom moet men de schulden terugbetalen met nieuw kapitaal? Enkel omdat ze zelf niet voldoende cash genereren om de eerder aangegane schulden terug te betalen. Dit kan nooit een positief signaal zijn.
Voor overnames?
Geeft het bedrijf nieuwe aandelen uit om een overname te financieren, dan vraagt dit een studie van het over te nemen bedrijf, de compatibiliteit van beide bedrijven en de overnameprijs. In deze gevallen kan een uitgifte van nieuwe aandelen positief zijn.
Maar zelfs dan nog zie ik een expansie liever gefinancierd uit de eigen cashflow of met schulden die ze kunnen terugbetalen met de cashflow die het overgenomen bedrijf genereert. Dit is te verkiezen boven een kapitaalsverhoging.
Dat verwatering door de excessieve uitgifte van opties en warrants voor het management en personeel geen goede zaak is hoef ik u zeker niet te vertellen.
Als uitsmijter geef ik u misschien wel de twee bekendste seriële uitgevers van aandelen in België.
Voorbeelden van cashverbranders
In 2004 had Option, het bedrijf van Jan Callewaert, een openstaand aantal aandelen van 9,92 miljoen stuks. Vandaag zijn dit er 98 miljoen. In 12 jaar tijd ging het aantal aandelen dan ook bijna x10.
In eerste instantie ging de koers flink hoger aan de hand van de beloftevolle producten.
Maar uiteindelijk moest het bedrijf keer op keer nieuwe aandelen uitgeven om de gemaakte verliezen aan te zuiveren. Het resultaat, vandaag noteert option 98% lager dan op 1 januari 2004.
Een ander welbekend voorbeeld waar veel Belgische beleggers zich aan hebben verbrand is Nyrstar.
Als we de herrekende cijfers bekijken na de splitsing zien we dat het aantal uitstaande aandelen door nieuwe uitgiftes in de afgelopen vijf jaar met 60% hoger ging. De koers? Die zakte in dezelfde periode met 90%.
Wil dit dan zeggen dat er geen hoop is voor deze bedrijven? Zeker niet, maar eerst moeten ze er voor zorgen dat ze meer verdienen dan ze uitgeven. Dan moeten ze geen nieuwe aandelen meer uitgeven en kan het bedrijf terug aanknopen met groei.
