Eén van de eerste zaken die je een nieuwe belegger wil meegeven is dat de beurs draait op emoties.
Het manisch depressieve typetje, Mr. Market, dat Benjamin Graham daar begin vorige eeuw al voor bedacht is dan het voorbeeld bij uitstek.
Voor wie Mr. Market nog niet kent. Mr Market is de verpersoonlijking van de beurs. Mr. Market komt alle dagen langs en stelt u voor om aandelen van hem te kopen, of jij kan aandelen aan hem verkopen.
De prijzen die hij daarbij voorstelt zijn afhankelijk van zijn humeur. De meeste dagen zal hij een redelijke prijs noemen waarbij wij niet willen kopen of verkopen. Maar af en toe (of voor sommige aandelen) kan Mr. Market heel pessimistisch worden en noemt hij een belachelijk lage prijs, waartegen wij dan graag kopen, of is hij euforisch en lyrisch over de beurs en bepaalde bedrijven en noemt hij ridicuul hoge prijzen. Op dat ogenblik kunnen wij aan hem verkopen.
Graham vulde dit dan aan dat Mr. Market er is om ons te dienen, niet om ons te leiden.
In het verleden heb ik altijd mijn buikgevoel volledig uitgesloten uit de oefening, maar daar is toch enige verandering in gekomen.
In het boek Thinking Fast and Slow beschrijft Daniel Kahneman dat wij eigenlijk over twee denkvermogens beschikken. Het Systeem 1 handelt reactief en snel en is altijd beschikbaar. Dat is het systeem dat ons aanzet tot vluchten als er bijvoorbeeld een boom omvalt. Dit systeem kan makkelijk voor de gek gehouden worden en levert vaak foute conclusies. Wie meer detail hierover wil, het boek is een echte aanrader.
Systeem 2 is ons probleemoplossend vermogen. Dit is veel trager, en verwerkt alle mogelijke beschikbare data. Het is op dit Systeem 2 dat wij als beleggers vertrouwen.
In het boek geeft Khaneman echter ook een voorbeeld van een brandweerkapitein die enkele seconden voor een huis instort zijn manschappen de opdracht geeft om het pand te verlaten.
De brandweercommandant had geen tijd om systeem 2 te laten werken, en kon onmogelijk berekend of beredeneerd hebben wanneer het huis ging instorten, en toch gaf zijn “buikgevoel” aan dat het gevaar te groot was.
In werkelijkheid had Systeem 1 wel enkele zaken heel snel verwerkt, de warmte van de vloer onder hen, de stilte in de vuurzee,… . Met andere woorden Systeem 1 had in combinatie met de ervaring van de commandant de levens van zijn manschappen gered. Is het buikgevoel dan geen uiting van je ervaring?
Afgelopen weken heb ik al enkele keren vertrouwd op mijn buikgevoel om te verkopen of nog niet aan te kopen en is het telkens goed uitgedraaid. Geluk? Of na 14 jaar als waardebelegger eindelijk genoeg ervaring om ook het buikgevoel te laten meespreken? Ik denk het eerste. Ik ga dat geluk nog wel even testen maar pas na goedkeuring van Systeem 2!
