Het is altijd opletten om te stellen dat we in ongeziene tijden leven. Tenslotte ben ik nog maar sinds 1999 de beurs echt aan het volgen. Maar zo’n economische stilstand door Covid-19 is natuurlijk uniek te noemen.
Hoewel de beurs tussen 17 februari en 17 maart met 40% is gedaald zien we daar vandaag eigenlijk niets meer van. De beurzen staan terug op het niveau van vorig jaar toen de vooruitzichten heel wat beter waren. En ook toen vond ik de beurs al te duur. Maar zoals ik vorige maand al aangaf is de verdeling niet gelijk en zijn er wel nog interessante aandelen te vinden. Vandaag is het voor ons echter duidelijk dat voorzichtigheid belangrijker is dan snelle winsten.
FOMO (Fear Of Missing Out) heerst enorm op de beurzen, en verklaart voor mij een flink stuk van deze rally, samen met de interventies van de centrale banken die de indruk geven dat de beurs niet meer mag dalen, ongeacht dat de economie een klap van jewelste heeft gekregen.
We zien ook dat er massa’s nieuwe kleine beleggers naar de beurs komen. En ze worden op hun wenken bediend. De grootste broker in Amerika gaat nu ook fractionele aandelen aanbieden. Dit zijn deeltjes van aandelen, dit voor aandelen zoals Amazon, Alphabet (Google) en Tesla die boven $1000 per stuk noteren. Als je als belegger geen $1000 per positie kan innemen, moet je dan wel actief zijn op de beurs in individuele aandelen? Is het dan niet beter naar holdings te kijken zodat er ineens een spreiding is?
En hoe de FOMO, de toevloed van nieuwe beleggers en zaken zoals bovenstaande ook wijzen op een top in de markt, aan de andere kant zien we dat heel veel (vaak ervaren en waarde-) beleggers aan de kant blijven staan en met verbazing dit schouwspel gade slaan.
Op de afbeelding hieronder ziet u op de linkse grafiek de cashpositie van institutionele beleggers en rechts die van particuliere beleggers. Beiden hebben flink wat meer cash opzij staan dan op het dieptepunt van de beurs in 2009.
Dat kan er dan weer op wijzen dat de top nog niet bereikt is. Of het kan natuurlijk ook zijn dat het geld dat de centrale banken en overheden massaal aan het verspreiden zijn, niet wordt ingezet voor consumptie waarvoor het nochtans bedoeld is.
Het is niet mijn bedoeling om elke maand in herhaling te vallen en nog minder om de markten te proberen te voorspellen. Dat is niet wat we doen. Wij analyseren bedrijven, en als deze goedkoop genoeg zijn, dan willen we deze kopen. Worden deze te duur, dan verkopen we.
Maar nu vonden wij het opportuun om te wachten om te zien hoe beleggers gaan reageren op de cijfers van het tweede kwartaal. We durven daarbij geen veronderstellingen of voorspellingen te maken, vermits beleggers nu ook volop failliete bedrijven en bedrijven die ten onder gaan aan fraude (WireCard) kopen, is alle logica zoek.
Natuurlijk hopen wij dat de realiteitszin op de markten terugkeert en de moeilijke economische periode in de koersen zal verrekend worden. Maar steeds meer houden wij rekening met het scenario dat dit mogelijks pas komt wanneer ook alle kleine bedrijven bij de jaarafsluiting genoodzaakt zullen worden om flink in de kosten te knippen, met andere woorden pas in 2021.
Aanpassen
We zijn value investors en dat wil zeggen dat ons leven normaal eerder simpel is. We zoeken een bedrijf waar we eigenaar van willen zijn. Is het goedkoop genoeg dan kopen we, anders wachten we tot de markt ons een kans biedt en daarna is het wachten en opvolgen of het bedrijf blijft presteren zoals we verwachten. Simpel, maar niet altijd makkelijk.
Vandaag zitten we in een vreemde marktomgeving. De financiële crisis van 2008-2009 was voor mij het equivalent van een speeltuin voor een kind, vandaag en ook in maart ontbreekt dat gevoel compleet. We zien wel forse schommelingen in koersen op soms enkele dagen tijd. En met het vooruitzicht dat de realiteitszin van beleggers aangaande de economie nog wel even kan uitblijven, moeten we ook kijken hoe we daar gebruik van kunnen maken.
Let op, dat wil niet zeggen dat wij onze strategie gaan aanpassen. Eens je een echte waardebelegger bent, dan kan je moeilijk nog anders naar de markt kijken. Een strategy drift moet je van ons dan ook niet verwachten. Maar we willen wel kijken waar we af en toe opportunistisch gebruik kunnen maken van deze felle schommelingen. Uiteraard gaan we dat niet doen in de speculatieve speeltjes op de markt, maar in bedrijven die we goed kennen en eventueel ook voor langere tijd in willen beleggen.
We zullen met een klein deel van onze portefeuille daarom wat actiever in en uit aandelen stappen, zonder dat onze langetermijnstrategie in het gedrang komt. Dit om een deel van de kosten te kunnen recuperen, niet om echt winst te maken, die volgt wel uit onze langetermijnstrategie.
Een goed bedrijf is niet altijd een goede belegging
Op korte termijn zullen we dus iets anders handelen, laat ons het value traden noemen. Maar we moeten onze aandacht ook goed op de lange termijn houden. Vorige maand schreef ik al over de Nifty Fifty periode en de gelijkenissen die ik zie met de markt vandaag. De conclusie daaruit was dat we met onze strategie van small cap value goed geplaatst zijn in zo’n periode.
Maar we mogen niet enkel daarop steunen, vandaag is namelijk anders. Covid-19 heeft de wereld veranderd. De juiste impact kennen we nog niet, soms lijkt deze heel klein en soms ook heel groot. De slachtoffers aanduiden is makkelijker dan de winnaars te herkennen. Omdat bij de winnaars ook makkelijke conclusies te trekken zijn, zal met die bedrijven niets meer verdiend worden, het goede nieuws is al volledig ingeprijsd.
Na de nifty fifty periode duurde het ook een heel lange tijd voor zelfs topbbedrijven terug winst opleverden voor hun beleggers. Zo deden MCDonald's en Coca Cola er 12 jaar over om terug op koerswinst te staan, voor Walt-Disney duurde het 13 jaar.
Een zelfde beeld zagen we ook na de beurshype eind jaren negentig. Voor Microsoft duurde het 18 jaar om terug op koerswinst te komen en boven $60 uit te komen. Maar sindsdien is deze op drie jaar tijd wel verdrievoudigd. Maar ook buiten de techbedrijven zagen we dit. Zo duurde het bij Wal-Mart 13 jaar, Coca Cola 12 jaar en Disney 10 jaar.
Conclusie zelfs geweldige bedrijven zijn niet altijd geweldige beleggingen.
Lage rente omgeving
Een bijkomend fenomeen vandaag is de lagerenteomgeving. In zo’n omgeving worden bedrijven overeind gehouden die anders niet meer zouden bestaan, we noemen dit zombiebedrijven.
Op de afbeelding hierboven kan u zien wat de impact is van dit lage rentebeleid dat eigenlijk na de dotcomcrisis is begonnen. Van nog geen 1% in de jaren negentig zijn er nu bijna 20% van de bedrijven waarvan de interestbetalingen hoger zijn dan de winst.
Eigenlijk zijn deze bedrijven niet levensvatbaar, maar ze blijven wel de goede bedrijven beconcurreren. Dat maakte value investing de afgelopen jaren ook zeer uitdagend.
En daarom wijs ik deze maand naar Japan. Daar kent men al 20 jaar zo’n lage renteomgeving.
En opnieuw zien we dat daar small cap value goed presteert, samen met vastgoed, gevolgd door large value en small growth.
De reden dat het rendement van value hoog is, en van growth laag, is natuurlijk ook te vinden in het feit dat de waardering van growth in de periode ervoor veel te hoog was en van value te laag, iets wat we vandaag ook zien.
Vastgoed is voor mij wel een verrassing, iets wat ik vandaag niet direct kan zien, met uitzondering van enkele sectoren. Mij lijken bepaalde vastgoedsegmenten vandaag ook eerder duur, we kunnen niet zeggen dat vastgoed het in de afgelopen jaren hier niet goed deed.
