Ook dit jaar kent de Brusselse beurs een verdere leegloop.
Ablynx, RealDolmen, Sapec, Tigenix en nu waarschijnlijk ook nog Eckert & Ziegler verdwijnen van de koerstabellen.
Daartegenover staat 1 nieuwkomer namelijk Acacia Pharma Group, een Engels biotechbedrijf dat voor een notering in Brussel kiest, waarschijnlijk omdat biotech hier populair is, te danken aan enkele succesvolle bedrijven uit het verleden, degene die het niet gehaald hebben worden nogal snel vergeten.
Wat er in de vorige jaren naar de beurs kwam, kwam er zodat enkele grote aandeelhouders konden cashen en niet omdat ze met extra kapitaal van de beurs verder wilden groeien, kijk gewoon naar Balta en Bpost en je weet genoeg.
Andere bedrijven kiezen voor een notering in het buitenland zoals X-Fab, en ook Euronav vroeg een dubbele notering aan in New York.
De verloren gelopen Nederlanders zoals Eurocommercial Properties en FNG reken ik niet als nieuwkomers vermits ze al noteerden in Amsterdam. Zo wordt onze beurs steeds meer het land van dubbele noteringen. Iets wat ik een belachelijk gegeven vind dat de liquiditeit niet ten goede komt.
Begrijp me niet verkeerd, we hebben hier prachtige bedrijven noteren, en ik zou niet liever hebben dat ze op een eigen beurs kunnen blijven noteren, maar ook die kiezen soms voor de exit, zelfs zonder dat ze worden overgenomen.
Zo ben ik nog niet helemaal over Duvel Moortgat heen en als Michel Moortgat dan bestuurder wordt bij Lotus Bakeries, dan stemt me dat niet vrolijk.
Maar aan de andere kant, vanuit het oogpunt van de bedrijven kan ik het ook wel begrijpen.
Waarom zouden zij op de beurs willen noteren? De Belgische belegger die zelf op de beurs wil beleggen in aandelen wordt steeds harder aangepakt door onze overheid (bij gebrek aan kennis, of om de achterban te sussen, of om de banken een handje te helpen?).
Het resultaat is dat het grote geld op zoek gaat naar beleggingen buiten de beurs om. Er gaat ondertussen gigantisch veel geld om in de private equity.
Het gevolg hiervan is dat groeiende bedrijven makkelijk cash vinden buiten de beurs bij deze business angels, private equity fondsen,… . Ze komen dan ook pas naar de beurs als één of meerdere van de aandeelhouders willen cashen, niet meer om te groeien. Of anders gezegd, als de grootste winst reeds gemaakt is.
Dat maakt mij boos!
En dat maakt mij boos. Hiermee is namelijk het meest democratische instrument om effectief te sparen voor iedereen, dat reeds toegankelijk is met relatief kleine bedragen, in België op sterven na dood. Of met andere woorden niet iedereen heeft nog gelijke kansen om voor zichzelf te zorgen en moet dan maar steeds meer gaan rekenen op de overheid en pensioenfondsen (de banken).
Als belegger ben ik tamelijk kapitalistisch ingesteld, maar hier moet ik het linkse discours toch bijtreden. De rijken worden rijker en de armen worden armer.
De rijken kunnen namelijk rechtstreeks beleggen in bedrijven en worden fiscaal bevoordeeld. De armen hebben de keuze tussen spaarboekjes of fondsen en van deze laatste worden de bevriende banken rijk, niet de beleggers.
Als u dit blad leest, dan behoort u waarschijnlijk tot die groep die noch arm is, noch rijk genoeg is om met voldoende risicospreiding u volledig op de private bedrijfsmarkt te werpen.
U weet ook, net als ik, dat er geen andere optie is dan de fiscale geseling te blijven ondergaan (zeker als je belegt in het buitenland) en te blijven beleggen op de beurs omdat dit ondanks alles toch de enige optie is om voor onszelf te zorgen.
Maar als politici echt meer gelijkheid zouden willen, dan zouden ze ons niet verketteren en fiscaal bestraffen, integendeel. Ze zouden de beurs promoten zodat groeibedrijven terug hun weg naar de beurs vinden. Zodat iedereen op gelijke voet kan investeren in de bedrijven waar ze voor werken, klant of leverancier van zijn,… . En samen de vruchten plukken.
