“Amaai het gaat er nogal eens aan toe op de beurzen, 10% eraf dit jaar, hoe voel jij je daarbij?”
Dit is een vraag die wel eens aan mij wordt gesteld.
In alle eerlijkheid, dit jaar heb ik mijn zwakste beursjaar sinds ik schrijver ben van een blad, ondertussen bijna 8 jaar. En ik voel me daar geweldig bij.
Uiteraard vind ik het ook niet leuk om de waarde van mijn portefeuille wat te zien zakken. Het is natuurlijk leuker om zoals in 2016 de waarde met 27% te zien toenemen.
Maar aan de andere kant zorgde de stijging in 2016 en de toename in 2017 van nog eens 12,5% bij mij voor veel meer zorgen dan deze daling.
Een daling van zo’n 10% is helemaal niet zo erg, en beter nog, het schept eindelijk terug mooie kansen. Als ik aandelen zie zoals een X-Fab dat maar blijft dalen terwijl er fundamenteel niets wijzigt, dan kan ik daar enkel blij van worden.
Als ik zoiets zeg, dan krijg ik vaak het antwoord, ja maar er is fundamenteel toch wel iets gewijzigd. Er is toch een vertraging in de verkoop van auto’s en van chips? Is dat dan geen fundamentele wijziging?
In mijn ogen niet. Enkel voor wie te hoge verwachtingen had is dat een probleem. Ik hou er bij elk bedrijf rekening mee dat groei niet in een rechte lijn gaat, maar in een golfbeweging. En dan zijn vertragingen zoals nu ook geen probleem.
Dat wordt een heel ander verhaal als heel de markt moeilijker in te schatten wordt of wijzigt, zoals in retail. De toekomst inschatten van retailers vind ik vandaag behoorlijk moeilijk. Wie zullen de overlevers zijn in deze sector? Gewinkeld zal er altijd worden, maar het zal anders verlopen, en welke retailer biedt daar het juiste antwoord op?
