Afgelopen zaterdag vond in Gent de Dag van de Tips van de VFB plaats. Het meest aangeboorde gespreksonderwerp was uiteraard de effectentaks. Door Sven Sterckx, de voorzitter van de VFB, hernoemd naar Michel-taks.
Nadat eerder Kaaiman al sprak over de Deffectentaks en zoals steeds haarscherp wees op de fouten in deze taks, klaagde Sterckx aan dat de taks in principe een taks is op de kleine ondernemer die als zelfstandige meer dan €500.000 nodig heeft in zijn beleggingsportefeuille om, wanneer de pensioenleeftijd bereikt is, op gelijke voet te kunnen staan met een ambtenaar.
Kortom, de volgens sommigen, waar ik niet toe behoor, “rechtse regering” is er na de speculatietaks voor de tweede keer in geslaagd om een absurde jaloezietaks te installeren.
Premier Michel wil graag de geschiedenisboeken in als premier die de grootste economische hervormingen heeft gedaan sinds Dehaene. Maar op deze manier lijkt hij de geschiedenis in te gaan van premier die de meeste contraproductieve belastingen heeft gehoffen.
Effectentaks gesaboteerd?
Met dank aan de (bewuste?) sabotage van Johan Van Overtveldt staat het al wel vast dat de Michel-taks niet veel zal opbrengen volgend jaar.
€500.000 is een behoorlijke som waardoor er niet veel “kleine” beleggers zullen worden getroffen. En voor de iets minder “kleine” en hopelijk wat meer ervaren belegger is er de optie om aandelen op naam te laten zetten.
Elke belegger die met de jaren meer dan €500.000 bij elkaar heeft gekregen heeft ongetwijfeld enkele aandelen in de portefeuille waar hij niet van plan is om afstand van te nemen.
Ik denk zo bijvoorbeeld aan de holdings die echt een plaats verdienen in elke portefeuille. (Lees meer daarover in het artikel “Holdings het alternatief voor fondsen”).
De kostprijs om aandelen op naam te zetten zou op ongeveer €50 komen. Als je dan als belegger met €520.000 je aandelen Ackermans & van Haaren voor ongeveer €50.000 op naam laat zetten, dan kost dit je weliswaar €50, maar je spaart er gelijk €780 mee uit die je kan herinvesteren of leukere dingen mee kan doen.
Ook de grote vermogens betalen deze effectentaks niet, want zij hebben hun vermogen vaak gestructureerd via vennootschappen.
Kortom de enige die wel gaan betalen zijn die beleggers die wel meer dan €500.000 hebben, maar die deze beleggen via fondsen. Of zij gezien de kostenstructuur van de fondsen van deze extra 0,15% kosten wakker zullen liggen is een andere vraag, maar als dat wel het geval is raad ik ze aan mijn artikels over de holdings als alternatief voor fondsen te lezen.
Kort gesteld, de effectentaks zal opnieuw een slag in het water blijken. De desastreuze financiële gevolgen zoals bij de speculatietaks zullen er dit maal niet zijn. Misschien zet het zetten van aandelen op naam terug wat meer mensen aan tot het beleggen op lange termijn, wat dan nog een positief effect zou zijn.
Waarom ben ik zo tegen de effectentaks?
Simpel, de vrees is dat met deze effectentaks de geest uit de fles is.
Wie zal België regeren na 2019? Hoelang duurt het voor de drempel verlaagd wordt en het percentage verhoogd?
Ook klinkt de roep dat dit geen eerste stap is naar een vermogenskadaster te luid, want om de taks effectief te kunnen innen zit er niets anders op dan zo’n kadaster te creëren.
Ik wacht met een bang hart af.
Om toch met een positieve noot te kunnen eindigen wil ik voor de lezers die niet naar beleggerscongressen komen even meegeven dat op evenementen zoals De Dag van de Tips het zeer fijn vertoeven is. Je omgeeft je met gelijkgestemde zielen die allemaal het heft in eigen handen hebben genomen.
Daarnaast wordt je ook niet vreemd bekeken, zoals vaak op feestjes wel het geval is, als je praat over beleggen. Of ben ik de enige die dat meemaakt?
