Iets wat me de afgelopen dagen weer veel heeft bezig gehouden is hoe belangrijk het is voor een belegger om geduldig te zijn, met een langetermijnhorizon. De meesten van ons zijn individuele beleggers die onze eigen portefeuilles beheren. Het voordeel dat we hebben ten opzichte van grotere en beter uitgeruste institutionelen, is niet te onderschatten. Ons voordeel ligt er in dat we kunnen denken, en nog belangrijker handelen, met een heel langetermijnhorizon.
Wat is lange termijn? Minimaal 3 tot 5 jaar. Ik heb net een hoop artikels gelezen over Allan Mecham, die vindt dat 10 jaar een ideale tijdspanne is. Buffett zijn favoriete periode om aandelen te houden is natuurlijk “Voor Altijd”. Maar zelfs als je een deep value cijferman bent, zoals ikzelf in het verleden, is 3 tot 5 jaar een voldoende lange periode om een voordeel te hebben ten opzichte van onze meer fanatieke en onrustige vrienden beheerders.
Institutionele beheerders gaan gebukt onder beleggingscommittees en ongeduldige, veeleisende beleggers, waarvan de meeste focussen op jaarresultaten in het beste geval, maar veel vaker op kwartaal- en zelfs maandcijfers.
Dit dwingt deze beheerders om beslissingen te nemen die niet anders kunnen dan de uiteindelijke lange termijn resultaten op te offeren ten gunste van een poging om beter te presteren in de komende 30,60 of 90 dagen. Deze manier van werken vraagt een aanpak die niet te rijmen is met duurzame lange termijnresultaten.
Aandelen zijn bijna altijd goedkoper of duurder dan hun intrinsieke waarde en noteren bijna nooit exact op deze waarde, dit in tegenstelling tot wat de efficiënte markthypothese vooropstelt.
Allan Mecham wees er op dat een aandeel gemiddeld 80% per jaar schommelt tussen zijn hoogste en laagste prijs van dat jaar… Zou de waarde van een gemiddeld bedrijf in Europa ook zoveel schommelen binnen één jaar? Natuurlijk niet. Benjamin Graham zei:
“Op korte termijn is de beurs een stemmachine. Op lange termijn is het een weegschaal.”
Dit is één van de eenvoudigste manieren om over beleggen te denken. Sommige beleggers noemen dit “tijdsarbitrage”. Door simpelweg te kopen wat ondergewaardeerd is en geduldig te wachten, zal de markt u uiteindelijk een kans bieden om uw goederen tegen een eerlijke prijs te verkopen.
Joel Greenblatt, welke één van de indrukwekkendste trackrecords heeft van alle tijden, zei ooit: “Ik kan u beloven dat als je goed waarderingswerk verricht, de beurs u zal belonen. Ik kan u alleen niet beloven wanneer”.
Warren Buffett verwoordde het op deze manier:
“Wij focussen op het ‘wat’ en maken ons geen zorgen over het ‘wanneer’”.
Waarom lange termijn denken werkt, en het ons grootste voordeel is
Ik ben er heilig van overtuigd dat de meeste beleggers hun resultaten aanzienlijk kunnen verbeteren en ook de indexen en professionele managers kunnen verslaan als ze de kracht van geduldige lange termijn beleggingsstrategiën maar zouden begrijpen.
De overgrote meerderheid van particuliere beleggers verkopen op de verkeerde momenten (tijdens paniek) en kopen op de verkeerde momenten (als iedereen koopt). Deze cyclus herhaalt zich keer op keer. En daarin ligt ons voordeel.
We zeggen vaak dat ons grootste voordeel is dat we begrijpen dat:
“De beurs systematisch en consistent aandelen met goede resultaten en vooruitzichten overwaardeert. En aan de andere kant bedrijven met mindere vooruitzichten en zwakkere resultaten onderwaardeert.”
Dit concept werkt omdat de markt bestaat uit menselijke deelnemers die allemaal emoties hebben en de gewoonte om irrationeel te handelen. Ze kopen en verkopen op basis van emoties of kuddementaliteit en creëren zo kansen voor geduldige en helder denkende beleggers., de waardebeleggers.
