De meeste beleggers realiseren het zich niet, maar als particuliere belegger heb je een enorm voordeel ten opzichte van fonds- en vermogensbeheerders als je je eigen geld beheert misschien wel door factoren waar je je niet bewust van bent.
Het zal natuurlijk wel wat werk en een beetje van je vrije tijd vragen, maar het zal waarschijnlijk ook één van de meest lucratieve bezigheden zijn waar je je tijd aan kan spenderen.
Je hebt hard gewerkt voor het geld dat je hebt gespaard en het is verstandig om dit op de best mogelijk manier te beleggen.
Daarnaast heb je ook de vergrijzing waar je rekening mee moet houden. Hierdoor staan de pensioenen die de overheid kan betalen onder druk en zal je spaargeld alleen maar belangrijker worden.
1. Jij kan wachten
Als particuliere belegger kun je wachten tot een interessante beleggingsopportuniteit zich voordoet. Als er geen interessante mogelijkheden zijn, dan kan je gewoon cash aanhouden. Fondsbeheerders hebben deze luxe niet. Zij moeten steeds beleggen, ongeacht van wat de waarderingen zijn.
Cash aanhouden als fondsbeheerder is spelen met uw carrière want vermits cash veel minder opbrengt kan je achter raken ten opzichte van je collega’s of een benchmark. Hoe hoger de cashpositie, hoe groter het risico.
Een van de meest markante feiten die ik zo heb gelezen is het ontslag van een fondsbeheerder omdat hij eind 1999 weigerde internet aandelen te kopen.
2. Je kan overal beleggen
Als particuliere belegger kan je in eender welk type van belegging, in eender welk land investeren dat een interessante risico-rendement verhouding heeft, of het nu aandelen zijn, obligaties, vastgoed, opties,…
Fondsbeheerders moeten binnen de vooraf bepaalde lijnen blijven die zijn uitgezet voor het fonds. Ook het voldoen aan allerlei wetgevingen beperkt hun mogelijkheden nog verder.
Als belegger zou je kunnen argumenteren dat je dan zelf overschakelt naar een fonds in een andere sector, maar dan ben je ook je geld actief aan het beheren.
3. Je kan in eender welke grootte beleggen
Dit overlapt een beetje met het vorige punt omdat je in eender welk bedrijf kan beleggen, grote of kleine bedrijven, welke ook het aantrekkelijkste is gewaardeerd.
Afhankelijk van de grootte van een fonds kunnen zij niet meer in de kleinere aandelen beleggen.
Nog gekker is het als fondsen zich beperken tot aandelen die deel uitmaken van indexen. Als je de resultaten wil van aandelen uit een index, koop dan de index.
4. Je hebt geen benchmark
Als particuliere belegger heb je slechts één doel voor ogen, namelijk de aangroei van je beleggingsportefeuille na belastingen en inflatie, ongeacht wat ook de prestatie van de beurs is.
Misschien ben ik wat conservatief, maar ik ben niet tevreden met een daling van 20% als de markt 40% is gedaald.
Ik ben ervan overtuigd dat uw doel hetzelfde is.
Fondsbeheerders hebben daarentegen slechts één doel, namelijk het verslaan van de indexen of een benchmark, ongeacht het absolute rendement. Dit is echter ook deels de schuld van de klanten, want zij verwachten dit ook van de fondsbeheerder, wat hem dwingt om ook altijd volledig belegd te zijn.
5. Je kan focussen op bepaalde zaken en andere negeren
Bestuderen wat gewerkt heeft bij beleggen, dit begrijpen en toepassen, is alles wat je moet doen als particuliere belegger om mooie winsten te boeken.
Je kan uw aandacht vestigen op slechts enkele zaken en al de “ruis” op de beurzen negeren. Dit betekent ook dat uw tijdsinvestering hierdoor kan beperkt worden en je toch succes kan hebben.
Fondsbeheerders moeten daarentegen van zeer veel op de hoogte zijn, want ze moeten bekwaam overkomen in gesprekken met investeerders en klanten. Het is moeilijk voor hen om te zeggen: “Ik weet het niet”.
Zo kijk ik niet naar financieel nieuws. Vaak zijn het enkel berichten over wat is gestegen en wat is gedaald. Dat interesseert me niet. Door enkel te focussen op de bedrijven die binnen mijn cirkel van competentie vallen, spaar ik veel tijd uit.
6. Geen belangenconflict
Dit is een belangrijke. U behartigt enkel uw eigen belangen, met andere woorden al je beslissingen zijn met je eigen winst voor ogen.
Fondsbeheerders moeten ook denken om hun job, het verhogen van de gelden onder beheer en het tevreden houden van hun klanten.
Dit wil zeggen dat hun beleggingsresultaat niet het belangrijkste is waar ze mee bezig zijn.
Soms kan het ook zijn dat fondsbeheerders werken voor banken die ook investment banking diensten aanbieden en zo onder druk staan door de klanten van die afdeling om aandelen van hun bedrijf te kopen, ongeacht de waardering.
7. Lange termijn horizon
Volgens een studie van de New York Stock Exchange blijft een aandeel gemiddeld 11 maanden in portefeuille. In de jaren 1950 was dit nog zes jaar. Belgen zijn hierin volgens de zakenkrant De Tijd wat conservatiever. In 2010 was de gemiddelde tijd dat deze in portefeuille bleef nog twee jaar. Ik ben benieuwd wat dit vandaag zou zijn, volgens mij een heel stuk korter.
Dit zou wel eens het grootste voordeel kunnen zijn dat je hebt. De mogelijkheid hebben om enkel te kijken naar de waarde van het aandeel en het te houden zolang het ondergewaardeerd is.
Want als een bedrijf met enkele moeilijkheden kampt, dan is dit zelden binnen het jaar opgelost. Als particuliere belegger kan je het bedrijf echter jaren volgen en uw winst nemen als de markt de waarde eindelijk herkent.
8. Geen groepsdruk
Als particuliere belegger moet je geen druk voelen als je je beleggingen bespreekt met familie of vrienden. Zij bepalen niet of je moet kopen of verkopen.
Het is zo dat ik nog zeer weinig bespreek wat ik in portefeuille heb. Ofwel is de reactie “dat ken ik niet” ofwel verklaren ze me gek voor allerlei redenen en doemberichten.
Fondsbeheerders hebben een ander probleem. Hun fondsen worden vergeleken met indexen en andere fondsen, inclusief wat de belegger zelf beheert. Als je teveel afwijkt van het normale roept dit vragen op. Zeker als je slechter presteert dan het “normale”.
Als je je eigen geld beheert, heb je deze problemen niet.
9. Jij beslist
Jij neemt de uiteindelijke beslissing nadat je de analyse hebt uitgevoerd. Het kan zijn dat je verkeerd bent, maar je maakt tenminste je eigen fouten.
Veel fondsen worden aangestuurd door raden van beheer. Naast de problemen die groepsdenken kunnen meebrengen, zijn deze beleggingscommissies samengesteld uit mensen die “beleggen” op verschillende manieren benaderen en niet alle manieren hebben even goede historische resultaten.
Daarnaast lijkt het me ook zeer moeilijk om tegen je baas te zeggen dat zijn beleggingsidee een slecht idee is, zeker als je later die week een gesprek hebt over je bonus of verloning.
Deze manier van beslissingen nemen kan tot vreemde resultaten leiden.
10. Je kan je beleggingen concentreren
Als je echt een fantastische belegging vindt, dan kun je zelf beslissen hoeveel van je vermogen je in dat idee wil beleggen. Zo groot of zo klein als je wilt, zolang je zelf nog maar goed slaapt.
Met slechts 15 aandelen is 80% van het risico dat niet gerelateerd is aan de markt, maar afkomstig is van de individuele bedrijven, al weg gediversifieerd. Je kan zelf beslissen hoeveel aandelen voor jou optimaal zijn.
Bij mij zijn dat er eerder aan de onderkant van 15 stuks die elks hun eigen gewicht mee krijgen, naargelang ik me er goed bij voel. Dit is ook een zeer beheersbaar aantal om heel nauw op te volgen. hoe minder nauw je opvolgt hoe hoger het aantal aandelen moet zijn.
Als ik echter fondsen zie met 100 of meer aandelen dan komt dit bij mij over dat ze niet erg veel vertrouwen hebben in hun ideeën.
En als je toch zoveel aandelen wil kopen is een veel goedkoper indexfonds een zeer goed alternatief.
11. Jij bepaalt de kosten
De kosten en commissies bij beleggen zijn een niet te onderschatten factor bij het realiseren van betere resultaten op de lange termijn.
Als je een goedkope broker gebruikt, dan geraak je bij een aan- en verkoop onder 1,5% kosten. Als je een aandeel dan drie jaar houdt, dan zakken je kosten tot 0,33% per jaar. Dit is veel lager dan de kosten van fondsen die 1% tot 1,5% beheerskosten rekenen en dan ook vaak nog instap en uitstapkosten die kunnen oplopen tot 3%.
Het letten op deze kosten maakt over een periode van 20 tot 30 jaar een gigantisch verschil in je rendement.
12. Slechte jaren zijn draaglijker
Dit valt voor een deel samen met het punt van het maken van je eigen beslissingen.
In een slecht jaar weet je tenminste dat je kan leren uit je fouten, ken je je beslissingen en kan je aanpassingen maken aan je beleggingsstrategie.
Persoonlijk maak ik liever mijn eigen fouten met mijn geld dan dat ik iemand anders er mee laat experimenteren.
13. Je kan alles beleggen
Als je een groot aantal interessante beleggingen vindt, dan kan je beslissen om alles te investeren en ook volledig belegd te blijven. Ook als de beurzen dalen en je nog overtuigd bent van je analyses.
Een fondsbeheerder kan dit spijtig genoeg niet. Als de beurzen dalen, dan krijgen zij onherroepelijk vragen van beleggers om geld uit het fonds te halen. Dus moeten zij cash beschikbaar hebben of beleggingen verkopen.
Als de beurzen dalen, dan daalt de liquiditeit vaak mee. Dat wil dan ook zeggen dat de meest liquide beleggingen eerst worden verkocht. Deze verkoopdruk drukt echter op de prijs van de aandelen, waardoor de beurzen verder dalen en er nog meer geld wordt opgevraagd, een neerwaartse spiraal.
Fondsbeheerders die hier op anticiperen en geld opzij houden of in zeer liquide aandelen beleggen kunnen sneller hun klanten terugbetalen, maar dit leidt tot minder optimale beleggingen.
Als particuliere belegger heb je dit probleem niet.
Zelf hou ik wel steeds voldoende geld liquide om er zeker van te zijn dat ik geen overhaaste verkopen moet doen als de markten plots en voor lange tijd zouden dalen. Zo’n reserve geeft me gemoedsrust en leidt tot betere beslissingen.
Er zijn natuurlijk fondsen die niet geplaagd zijn door wat ik hierboven allemaal schreef, maar zij zijn in de minderheid.
Het grootste gedeelte van de fondsen zijn meer gefocust op de aangroei van het beheerde vermogen en de commissies die ze kunnen verdienen dan op het rendement voor de klant te maximaliseren.
